güneşli bayır

sen hep kendi evinde
uzak bir sıcaklıkla içli dışlı durursun

ışıksız kalan
ara sokaklarına düşen yalnız gölgeler
eğilmiş yüzler gibi soğurum

sonra tutup mutsuzluk yok der biri
bunca uzaktan, dağlar mor
akşamlar incinir karanlığından

çıkar gelir musluğun sesi
rüzgârın tekmelemesi pencereyi
kapı gıcırtısına benzer

her şeye karışmış bir ağrı
uzanmış yukarı sırtımızdan
aynalardan dönüp gelen
güneşli bayırını düşünürüm

dünler gibi soğurum
içimde tuttuğum sır
eskiyen bir şeye dönüşür

Serkan Türk

eliz dergisinde yer almıştır.